80 lat temu wojska Armii Czerwonej wyzwoliły niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau, do którego przywieziono ogółem około 1,3 mln ludzi dwudziestu narodowości, m.in. Polaków, Romów, Rosjan i Żydów. Ci ostatni stanowili największą liczbę spośród wszystkich ofiar. 
 
Obchody tegorocznego XVII Międzynarodowego Dnia Pamięci o Ofiarach Holocaustu w Stalowej Woli, rozpoczęły się prelekcjami w Muzeum Regionalnym: Elżbiety Skromak – prelekcja pt. „Żydzi w Rozwadowie. Przystanki naszej historii”, Paula Shapiro z USA – prelekcja pt. „Rozwadowskie korzenie rodziny Paula Shapiro i jej losy w okresie zagłady” oraz Romana Niwierskiego – prelekcja pt. „O potrzebie wspomnień nieznanych. Niemieckie obozy pracy przymusowej dla Żydów w Rozwadowie i Stalowej Woli”. Po części naukowej uczestnicy spotkania przeszli na miejsce upamiętniające pomordowanych przez Niemców w czasie II wojny światowej rozwadowskich Żydów. I zastępca prezydenta miasta Stalowej Woli Tomasz Miśko wraz z radnymi Rady Miejskiej w Stalowej Woli Urszulą Tatys, Aleksandrem Kapuścińskim, radną Sejmiku Województwa Podkarpackiego Kamilą Piech oraz poszczególnymi delegacjami, złożyli wiązanki kwiatów oraz zapalili znicze pamięci. 
 
Miasto Stalowa Wola jest dziś depozytariuszem lokalnego dziedzictwa kultury, historii oraz pamięci o byłych żydowskich mieszkańcach zamieszkujących przez kilka stuleci najstarszą część miasta Stalowej Woli – Rozwadów. 83 lata temu w ramach niemieckiej akcji „Reinhardt”, w imię szowinistycznej idei narodu niemieckiego, Żydzi byli pozbawiani życia a mieszkańców Rozwadowa z dworca kolejowego spotkała ostatnia droga do komór gazowych obozów w Bełżcu i Majdanku. 
 
Władze III Rzeszy zaplanowały i realizowały całkowitą eksterminację narodu żydowskiego. Stworzyły sieć obozów działających jak prawdziwe fabryki śmierci. Mordów dokonywano tam na wzór działalności przemysłowej – setkami i tysiącami, efektywnie, z uwzględnieniem czasu i kosztów transportu, prowadząc drobiazgową dokumentację. Tak skrajnej dehumanizacji i poniżenia milionów niewinnych ofiar nigdy wcześniej nie było. 
 
Trzy miliony Polaków i trzy miliony Polskich Żydów zginęło w czasie niemieckiej okupacji. Tylko w okupowanej Polsce jakakolwiek pomoc Żydom była karana śmiercią. W takich warunkach udzielanie pomocy Żydom wymagało specjalnej odwagi i prawdziwej miłości bliźniego. Szczególnie dobrze znane są tragiczne losy beatyfikowanych w 2023 roku Józefa i Wiktorii Ulmów oraz ich dzieci, mieszkańców wsi Markowa na Podkarpaciu, którzy od końca 1942 roku ukrywali u siebie ośmioro Żydów – rodziny Saulów i Goldmanów, za co zostali wraz z ukrywającymi się zamordowani 24 marca 1944 r. przed własnym domem. Józef i Wiktoria Ulmowie oraz ich dzieci to dziś najbardziej znane ofiary tego niemieckiego prawodawstwa, a ich historia należy do najsłynniejszych spośród wszystkich Polaków uhonorowanych tytułem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. 
 
Polska była jedynym krajem w okupowanej Europie, mającym w czasie wojny tajną organizację, której celem była pomoc i organizowanie schronienia Polskich Żydów. W grudniu 1942 r. powstała Zjednoczona Rada Pomocy Żydom „Żegota”. 
 
Podejmowane w ramach Obchodów Międzynarodowego Dnia Pamięci o Ofiarach Holokaustu przez miasto Stalowa Wola inicjatywy, są wyrazem głęboko zakorzenionego szacunku dla drugiego człowieka i trwałej pamięci o prawdzie Holokaustu. Człowiek, który nie zna historii skazany jest na jej przeżycie po raz kolejny. Dlatego dobrze jest pamiętać historię, badać ją i przekazywać kolejnym pokoleniom, aby już nigdy więcej zło nie powtórzyło się.